Ik wilde vroeger al schrijver worden, en tekenaar en muzikant. Tekenen is er in de loop der jaren een beetje bij ingeschoten, maar muzikant worden is wel gelukt. Ik schrijf muziek voor van alles: van films tot games. Ik kan urenlang aan mijn piano zitten pingelen of aan knoppen draaien in mijn geluidenlaboratorium en kom dan op plekken die ik zelf niet eens onder woorden kan brengen.

Tussentijds ben ik altijd blijven schrijven en in 2019 verscheen mijn eerste boek: Billy Extra Plankgas. Dat was precies het soort boek dat ik als negenjarige zelf in een paar dagen zou hebben verslonden. Al snel verscheen een tweede deel, en daarna het prentenboek Hier zijn draken, dat ik samen met mijn vrouw Yvonne Lacet maakte, en dat inmiddels is vertaald naar het Koreaans, Italiaans en Spaans.

Films die nergens draaien is mijn vierde boek. Het stond in 2022 op de shortlist voor de Boon Literatuurprijs, belandde op de tweede plek in de Grote Vriendelijke 100 en won in dat jaar de Gouden Griffel. Het wordt inmiddels vertaald in 7 talen.

In de tussentijd was ik heel druk met mijn vijfde boek Duizend & ik, waar ik heel lang aan werkte, al voor Films die nergens draaien, zelfs al voor Billy Extra Plankgas.

Eigenlijk schrijf ik nooit bewust voor een bepaalde doelgroep of leeftijd. Ik schrijf gewoon het verhaal dat ik graag wil vertellen. En dat doe ik op de manier die past bij mij en het verhaal. Tot nu toe zijn daar steeds totaal verschillende boeken uit ontstaan en dat is wat ik juist leuk vind: om elke keer weer nieuw gebied te ontdekken, en nog niet goed te weten waar mijn verhaal me naartoe zal leiden.